WEFO-LIMBURG
Wedvlucht Valence op 6 juni 2016 voor 1179 duiven.
Los 07.00 uur. 1e duif 17.06.46 uur. Snelheid 1081,576 m/pm.
Gilbert Heijnen & Zn. uit Gronsveld
glorieuze overwinnaar van deze klassieker
en boekt zijn 8e Provinciale overwinning.
De fondmannen die hebben het op deze eerste vlucht van hun discipline niet cadeau gekregen. En natuurlijk hun duiven ook niet. Want die kregen een knoert voor hun kop wat niet normaal meer was. Nadat de duiven langer dan normaal in de manden moesten blijven vanwege het slechte weer werden ze op maandag 6 juni in de vroege ochtend dan toch gelost. Op hoop van zegen. Omdat we met het huidige weer in europa zitten te knokken gebeurde dat met het nodige risico. Waarom? De ene dag dan lopen we half naakt rond van de warmte om weer de andere dag de winterjas aan te hebben omdat het kil en fris is. En is dat niet het geval dan hangen we onder de paraplu. Om niet kletsnat te worden. De wereld is op tilt. Niets is meer normaal! Half europa verzuipt. Ergens in het Duitse Beieren zitten de mensen als vogels in de bomen. Om niet door het woeste water te worden mee gesleurd met als gevolg dat ze kunnen verdrinken. Help ons, we verzuipen wordt geschreeuwd. Daar in dat mooie Beieren staan vele regio’s blank. Hier bij ons in Nederland en in België en Frankrijk al niet minder. Blubber, nog meer blubber en vieze troep drijven de huizen binnen. Met zandzakken wordt veelal gepoogd om de stroom van het water te keren. Veelal tevergeefs! De natuur is niet te temmen. Weerbarstig en zo plotseling angstwekkend opereert moeder natuur momenteel in onze wereld. Bidden helpt niet. En wij, de duivenliefhebbers, die hebben maar een doel voor ogen en dat is de wedstrijd. Ongeacht of het stront regent en de bliksem bomen ontworteld, je ziet ze gaan met de manden naar het inzetlokaal gaan. Morgen is het mooi weer en dan gaan de duiven los. Met die gedachten dragen ze hun duiven naar het lokaal. Goed gemutst en met geen problemen. Maar op de dag dat de duiven los moeten gaan en het slechte weer dat niet toe laat, dan hoor je ze mekkeren. Dat is nog maar zacht uitgedrukt. Heel wat krachttermen worden dan geuit. Het heeft geen effect. Maar op de losplaats staan dan de duiven te wachten om de vrijheid te krijgen. De begeleiders zitten met hun handen in het haar. Kan het of kan het niet? Alles wordt afgewogen. Hoe is de toestand van het weer op de vluchtlijn? De telefoons staan soms roodgloeiend. En nu op deze vlucht van Valence was dat idem dito. In de vroege ochtend van Maandag 6 juni scheen daar ter plaatse heerlijk de zon. Het was voor de noordelijk liggende hokken ruim 700 kilometer ver weg en op die route kunnen fondduiven van alles tegen komen. Zon, mist regen en noem maar op! Het is zeldzaam als fondduiven op hun lange vlucht geen enkel obstakel tegen komen. Zoals is gezegd, onder een mooie ochtendzon werden om 07.00 uur de duiven aldaar weg geschoten. En in een straf tempo gingen ze van start. Hoe zou het ze gaan? Werd het een makkie of een zware klus? De duiven kregen het in ieder geval zwaar te verduren. En in de loop van de dag merkte men dat pas goed. De wind die wakkerde aan en de temperatuur die was in de middaguren op zijn zomers. Het hoefde geen verdere uitleg dat op deze Valence alleen maar de allersterkste duiven succes zouden boeken. In totaal bonden 2316 Limburgse Duiven de strijd aan waaronder 1179 duiven bij het concours van de Wefo. En overwegend allemaal duiven van mannen die op de grote fond reeds hun sporen hebben verdiend. En onder deze ook de mannen die op deze hellevlucht het hele Limburgse corps deelnemers < 232 liefhebbers > het nakijken gaven. En dat waren Gilbert Heijnen & Zoon uit Gronsveld. In alle concoursen waar ze hadden ingeschreven moest alles plat. WEFO- Fcl-Heuvelland-SS-Valkenburg en noem maar op. Zonder pardon. Gilberts met zijn zoon Paul die lieten weer een zien dat kwaliteit leidend is. Dat is geen geheim. De liefhebbers die reportages lezen en een goed geheugen hebben weten verrekte goed wat in Gronsveld bij Heijnen rond vliegt. De klasse druipt er van af. Dat is allang geen geheim meer. In de jaren “80” begonnen ze aan hun opmars. Ik weet het nog goed dat ze in alle duivenbladen met vette letters gedrukt stonden toen ze in 1982 met het winnen van Nationaal Bordeaux heel Nederland te kakken zette. Het leek wel een mirakel. Ze maakte toen het onmogelijke waar. Het was die dag bloed en bloed heet. In Frankrijk was de asfalt op de wegen door de genadeloze zon geweekt tot brij. De grote rivieren stonden bijna droog. Mens en dier lag toen op apegapen. Niemand had nog puf! En in die omstandigheden kreeg Vader Ber en zoon Gilbert hun Bordeauxganger als eerste duif in Nederland terug. Dat was toen een spektakel. Hun naam ging toen zo veelvoudig over de tong dat het wereldnieuws werd. En qua weersomstandigheid had de vlucht Valence iets weg van de genoemde Bordeaux van ’82. Daar in Gronsveld zit kracht onder de pannen. Met het winnen van deze Velance kan heel Limburg zien dat Heijnen & Zoon weer voor sensatie heeft gezorgd. Bij de reeds 3 behaalde Nationale overwinningen en de 7 Provinciale zeges kunnen ze deze weer mooi bijschrijven. Over hun doffer met ring 4/1313563 die de krachttour verrichtte, die is allerminst tweede hands. Als jonge duif werd hij in de natoer opgeleerd en met zorg werd hij behandeld om jaarling te worden. Hij werd immers als een belofte gezien. En ja hoor, ze hadden het goed gezien met die knaap. Als jarige duif kreeg hij de vuurdoop op Limoges om daarna nog naar Agen en Narbonne te gaan. En wat van die “563” werd verwacht dat gebeurde. Al die drie vluchten miste hij zijn prijs niet. En nu in dit seizoen van 2016 werd natuurlijk weer met grote belangstelling uitgekeken wat hij er nu weer van zou bakken. Voorzichtig en met kundig beleid werd hij menige keer ingekorfd als training. Die verdomde aap kwam zelfs van ene Sezanne en op Sens heel vroeg. Dat was een goed teken. Klasse liegt niet. Enige dagen voor dat de “563” zou worden ingezet voor Velance was vriend Jan Krauth bij Gilbert op bezoek. En om te melken natuurlijk. Zo kreeg die de “563” in handen om zijn visie te geven over zijn conditie. Hij had hem nauwelijks in zijn handen of hij had zijn mening al klaar. Hij keek Gilbert strak aan en zei: als deze niet aan de kop vliegt, dan weet ik het niet meer. Dan kan ik niks meer van duiven. Je kon de poeder van iedere veer van zijn paasbeste pakje afblazen. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand. Het meel op iedere veer was goud. En inderdaad Het werd ook GOUD. En door mijn schrijven van de wedvlucht verslagen en in mijn interviews met de liefhebbers win ik informaties in. Zo weet ik dat het bulkt van het soort duiven van Heijnen op het hok van de vedette Jean Hornesch uit Cadier en Keer. In mijn vereniging en samenspel heb ik als tegenstanders het duo Thomassen- van Es uit Elsloo. Provinciale en WEFO winnaars Als ik voor hun kan klokken zit ik vroeg. Ze doen dat met soort van Heijnen. En ik weet er nog een paar. Mark Renneberg en Schoutens & Zoon. Die tikken ook goed aan met duiven van het soort van de winnaars uit Gronsveld. Geloof je het niet, dan vraag het hun maar. Of ga naar www.heijnenpigeons.nl en je kunt alles te weten komen over het doen en laten van de winnaars van deze Velance. De toekomst is daar verzekerd. Zo als de oude zongen piepen de jongen! Het bloed gaat waar het niet kruipen kan. Het gaat van vader op zoon. Van Ber naar Gilbert en van deze weer naar zijn zoon Paul die als jeugdlid al kampioen werd bij de afdeling Limburg. In de duivensport zal de naam Heijnen uit Gronsveld blijven door groeien en bekend blijven door het behalen van knal uitslagen. Namens de WEFO hartelijk gefeliciteerd. PROFICIAT! Ook alle andere prijswinnaars gefeliciteerd.
Pie Schepers.
