Simpel en gewoon omdat handenvol knappe fondspelers van toen nu nog amper papier raken. We moeten het over een andere boeg gooien, zeggen ze…Een beetje zoals vroeger.
Dus toch sparen?
Eens het sportseizoen afgelopen staat het winterwerk voor de deur. Denkwerk vooral. Want nu dient beslist te worden welke kant je volgend seizoen uit wilt. Wil je verder mee in de soms wat gekke draaimolen van jonge duivenspelers die van half juni tot eind september geen pluim sparen? Wil je mee in het gelid van zoveel liefhebbers die alles weten over antibiotica en cortisonen? Ga ja de duiven ook verduisteren, week na week de zweep erop leggen? Vermits we in een vrije wereld leven, mag iedereen zijn eigen keuze maken. Maar geloof ons: als je die kant kiest, moet je weten dat water en graan en wat vitamines lang niet meer volstaan. Baytril, Suanovil, Linco-Spectin, CX60… Het hoort straks allemaal in handbereik te staan. Tenzij je blind vertrouwt in zoveel snotornitose- en dikke koppenpreparaten van dienstdoende dierenartsen.
Maar zeg nu eens heel eerlijk: denk je niet ook een heel klein beetje dat dit soort duivenspel een stuk toekomst hypothekeert? Misschien wel je eigen toekomst? Is de bezetenheid van zoveel medicatie bij jonge duiven niet het gevolg dat je persoonlijk nog maar moeilijk wat betere oude duiven samen krijgt? De meeste jongen die ooit geschiedenis schreven op Argenton, La Souterraine of Bordeaux werden zelden driejaarse duiven. En als het wel al eens het geval is, merk je dat ze meestal nog maar alleen goed zijn om een gewoon prijsje te winnen. In hun jeugd zijn ze zonder meer een stuk snelheid kwijtgeraakt… Na toch al wat jaren van allerhande experimenten zie je opnieuw een boel liefhebbers teruggrijpen naar vroeger en toen. Jonge duiven worden simpelweg weer geleerd tot ongeveer Orléans of soms Bourges… Jonge duiven gaan opnieuw gespaard worden…
En dit soort terugkeer is ook niet zo maar een plotse ingeving. Er zit meer achter. Nogal wat talentrijke fondjongens van toen zijn immers de laatste jaren op hun eigen terrein zwaar op hun bek gegaan. Omdat ze van mening waren dat alles kon en zou kunnen. Het resultaat was een kale reis.
Geen enkele decembermaand hebben wij het woord SPAREN zo dikwijls horen vallen als nu. Toch blijven handenvol liefhebbers zweren bij het populaire jonge duivenspel. Al moesten ze hun diertjes een halve zak antibiotica om de hals binden, ze gaan straks nooit nog afgeven. En menselijk is een en ander best te begrijpen. Oude duivenspel eist vooral geduld en met jongen hoef je dat niet te hebben. Je kweekt ze en zeven maanden later is de strijd gestreden. Het is niet aan ons om duivenmelkers lessen te leren. Maar vooraf weten wat je wilt, lijkt ons verre van dom. Kwestie van niet nodeloos tijd en geld te verspillen.
Wie over twee à drie jaar op de zuivere fond zijn mannetje wenst te staan, hoort het een stuk anders aan te pakken dan zij die morgen willen schitteren met het jonge volkje. Tenzij je op meerdere paarden wedt. Maar dat is alles behalve gemakkelijk en voor bitter weinig liefhebbers weggelegd.